Column #14: Mr. President
Een van de leukste aspecten van dit vak is de diversiteit aan mensen die je tegen komt. In de loop der jaren hebben we expats van vele nationaliteiten gehuisvest, van Amerikaan tot Zimbabwaan, en ook de werkgebieden van deze mensen bleek zeer uiteenlopend. Ingenieurs, CEO ’s, artsen, het kwam allemaal voorbij.
Toch stond ik even te kijken van een recente aanvraag voor een bezichtiging. De aanvraag kwam van een gerenommeerde verkoopmakelaar uit de regio en werd door de directeur zelf begeleid. Hij vroeg een bezichtiging aan voor een fraaie vrijstaande woning met alle faciliteiten die een mens nodig kan hebben om het leven te veraangenamen. De client die hij representeerde was een buitenlandse president.
De aspirant huurder bleek staatshoofd te zijn van een mij onbekende republiek, wat op zich voorstelbaar is en was terug te vinden op het world wide web als president van een kleine afsplitsing van een voormalig Oostblokland. Het internet stond vol met foto’s en berichten van deze president in Straatsburg, Den Haag en ontmoetingen met diverse andere staatshoofden.
Met deze informatie naar de verhuurder werd de afspraak voor bezichtiging gemaakt. Op de dag zelf kwam er een busje met de president in kwestie, zijn assistent en de makelaar. De woning viel zeer in de smaak bij onze kandidaat en hij gaf aan dit op korte termijn te willen aanhuren. Met enig kunst en vliegwerk kon de verhuurder de woning op de gewenste datum verhuur klaar hebben en aan EHR om een huurovereenkomst op te stellen.
Zoals voor elke huurovereenkomst was ook hier een zekerheidsstelling gewenst. Maar ja, een werkgeversverklaring en loonstrook waren natuurlijk niet voorhanden. In overleg met de eigenaar en na consulatie van de collega makelaar die meer inzicht had in de financiën van de president werd een huurcontract opgesteld met een ruime garantiesom. Ook bleek de president een Nederlandse nationaliteit te hebben, wij vonden dit vrij bijzonder maar bij navraag bleek deze constructie mogelijk.
Hoewel het lang duurde tot de ondertekening van het huurcontract een feit was, werd een opleveringsafspraak gemaakt voor de ingangsdatum. In het zicht van deze datum werd nauw contact gehouden met onze collega, de betalingen van huur en borgsom moesten echt binnen zijn bij sleuteloverdracht. Het bleek moeilijk om de president in zijn drukke werkzaamheden te bewegen een bank overschrijving te laten maken Dan weer zat hij in het buitenland, was aan het lunchen met collega Trump of onderweg naar Straatsburg of Brussel.
Uiteindelijk werd de oplevering door ons gedaan met alleen de verhuurder en met het voorbehoud dat de sleutels konden worden afgehaald op het kantoor van EHR na ontvangst van volledige betaling.
Inmiddels 3 weken verder hadden we een nieuw probleem. Er was wel een getekende overeenkomst maar geen betaling. En wel een nieuwe kandidaat die de woning graag wilde aanhuren. De verhuurder wilde niet het risico lopen straks twee huurcontracten met twee partijen te hebben. De president bleef ondertussen via de makelaar aangeven dat hij de woning wel wilde afnemen en de betaling via zijn parlement moest worden goedgekeurd en via Zwitserland zou worden overgemaakt. Aangezien het vertrouwen van de verhuurder tot het nulpunt was gezakt werd ook aangeboden een jaar huur vooruit te betalen. Maar wat er ook gebeurde, geen betaling.
Na 4 weken was de verhuurder er terecht klaar mee. Om een bodemprocedure te vermijden werd dringend verzocht om een ontbinding te ondertekenen zodat de woning weer vrij was voor wederverhuur.
De makelaar die de president in de arm had genomen werkte hier gelukkig aan mee zodat uiteindelijk na ondertekening van dit document binnen 3 dagen de woning aan een andere partij was verhuurd, betaald en ingecheckt.
Ook nu weer bleek het adagium: geen centjes geen sleutels, goed te werken. President of niet.
