Een boerengezin uit Wageningen en een Japans echtpaar vormden een van de meest onwaarschijnlijke innige vriendschappen die voortkomen uit de verhuurhistorie van EHR. Gerrit runde een gemengd boerenbedrijf in de landelijke omgeving van Wageningen. Overgenomen van zijn vader en ook zijn kroost werd klaargestoomd voor de opvolging. De boerentradities werden met trots in stand gehouden en het bedrijf floreerde, zij het op bescheiden wijze.
Zoals gebruikelijk op het platteland waren de contacten met buren prima, men overliep elkaar niet maar hand- en spandiensten werden vanzelfsprekend verricht en zo was het leven harmonieus en overzichtelijk.Toen de buurman van Gerrit kwam te overlijden was Gerrit niet alleen zijn buurman kwijt, ook stonden er een aantal projectontwikkelaars te likkebaarden om de bungalow maar met name de grond met bouwbestemming over te nemen en een fraai nieuwbouw project te ontwikkelen.
Daar zat Gerrit niet op te wachten, niet wetende wat er zou verrijzen op de plaats van de kleine bungalow van wijlen buurman en hij trok de stoute schoenen aan en benaderde de zoon van de buurman die nu eigenaar was geworden van deze erfenis.
De zoon, een integere zendeling, had niet alleen geen behoefte aan de woning maar ook begrip voor de wens van Gerrit om de bungalow over te nemen en na zijn pensionering zelf te betrekken en zo ruimte te geven aan de opvolging van het boerenbedrijf. Binnen een avond en na een paar jonge jenevers werd de deal met een handdruk bezegeld en was Gerrit plotseling de trotse eigenaar van een fraaie bungalow. De projectontwikkelaars hadden het nakijken.
Aangezien hij daar zelf voorlopig niet ging wonen werd EHR ingeschakeld om de woning te gaan
verhuren.
Het van oorsprong Japanse bedrijf Yokogawa met een vestiging in
Apeldoorn kreeg een nieuwe directeur die vanuit Tokio naar Nederland
verhuisde met zijn echtgenote. De bungalow leek een geschikte corporate
house oplossing en zo kwam de Japanner met zijn vrouw en een assistente
op bezoek bij de woning. De grote uitgestoken eeltige hand van Gerrit
werd door de Japanse bezoekers beantwoordt met een eerbiedige buiging
waardoor Gerrit wat onwennig met zijn hand in de lucht
zweefde. Toen echter de Japanners bij het betreden van de woning hun
schoenen uit deden, was dit een feest der herkenning, ook Gerrit was
gewend zijn klompen bij de deur uit te doen.
De Japanse directeur en zijn vrouw trokken in de bungalow en hadden gedurende 3 jaar een fijne tijd daar, Gerrit was uiterst behulpzaam in het tuinonderhoud en nam ze regelmatig mee op sleeptouw, naar de Keukenhof en andere toeristische trekpleisters. Hoewel het Engels van zowel de Japanners als Gerrit uiterst summier was, stond dit de vriendschap die langzamerhand was ontstaan niet in de weg.
Na drie jaar keerde het echtpaar terug naar Japan en trokken Gerrit en zijn vrouw na een grondige verbouwing in de bungalow. Achteraf hoorden we dat Gerrit en zijn vrouw zelfs regelmatig voor een vakantie naar Osaka zijn afgereisd om daar hun Japanse vrienden op te zoeken.
